De kinderbijslag is sinds 1 juli 2022 verhoogd. Het scheelt twee tientjes, maar ieder voordeel is mooi meegenomen toch? Dat er met Prinsjesdag een bezuiniging van 500 miljoen op jeugdzorg werd aangekondigd zijn we al bijna weer vergeten. Of nee, dat zijn we niet vergeten. Zorgprofessionals zijn niet alleen bezig met zorg verlenen, maar ook met zich zorgen maken over de bezuinigingen in de zorgsector. Helaas is dit geen nieuws, het rommelt al jarenlang in de jeugdzorg. Dit leidt tot conflicten, op het werk en privé. En dat is nog maar het topje van de ijsberg wat betreft zorg voor kinderen, hun ouders en alle professionals die machteloos staan. Steeds weer opnieuw ontstaat de vraag, hoe kan deze ‘zieke’ sector verbeterd worden?
Kinderbijslag omhoog
Ouders krijgen nu een beetje meer kinderbijslag. Daarmee krijgen ouders in Nederland nog steeds veel minder dan in buurlanden maar toch. Een beetje meer eigen geld helpt, tot je een beroep moet doen op de jeugdzorg want daar wordt juist op bezuinigd. Dit lijkt dus op een sigaar uit eigen doos, of beter gezegd een speen uit de mond van je baby. Daar komt nog bij dat huishoudens met een midden- en hoog inkomen twee tientjes waarschijnlijk niet eens zullen merken op hun bankrekening. Ze hebben er natuurlijk recht op, maar zou dit geld niet veel beter besteed kunnen worden aan structureel betere jeugdzorg? Want daar profiteert iedereen van, jeugdproblematiek uit zich uiteindelijk in alle lagen van de samenleving.
Meer geld voor mediation
In een artikel uit 2004 werd aangekondigd dat de overheid miljoenen euro’s zou reserveren voor mediation. Minister Donner was ervan overtuigd dat mediators dé oplossing waren voor het overwerkte rechtssysteem. In plaats van rechters die aan de lopende band vonnissen uitspreken konden mediators mensen helpen om er samen uit te komen zonder advocaten of rechtbanken. Met name in de jeugdzorg zou dit lasten kunnen verlichten.
Dat is nu bijna 20 jaar geleden, vorig jaar ging er een brandbrief uit van rechters in Nederland. Ze gaven aan dat bezuinigingen in de jeugdzorg leiden tot steeds meer druk op zowel gezinnen als het juridisch systeem. Deze brandbrief dateert van voor Prinsjesdag, het moment dat enorme bezuinigingen werden aangekondigd. Alle oppositiepartijen hebben zich verzet tegen de bezuiniging die op de rekening van gemeenten zou komen te liggen. Deze korting op het budget jeugdzorg is daarmee niet van tafel, de regering gaat binnen hun eigen budget zoeken naar mogelijkheden om geld te besparen.
Is meer geld de oplossing?
Het is makkelijk om te vragen om meer geld maar daar los je onderliggende problemen niet zomaar mee op. Er is een personeelstekort. Niet alleen omdat er te weinig mensen zijn met de juiste vaardigheden, maar ook omdat tijdelijke contracten niet worden omgezet naar een vast contract of dat personeel verplicht meer of minder uren moeten werken dan binnen hun schema past. Dat het kabinet het budget in balans moet zien te krijgen is zeker een uitdaging, maar blind staren op euro’s kan contraproductief werken. Er is nog iets anders nodig. Anders samenwerken, het spannende en moedige gesprek durven voeren met elkaar.
Mediation werd aan het begin van deze eeuw bejubeld als middel om zowel kosten in de jeugdzorg als in het rechtssysteem te reduceren. En dit heeft tot goede resultaten geleid waarbij met name rechters hun waardering hebben uitgesproken voor mediation. Het was niet langer een “geitenwollen sokken” sector waar mensen “doodgeknuffeld” werden maar een nuttig instrument voor meerdere sectoren in de zorg. Er werd tijd mee bespaard, geld en boven alles werden er mensen mee geholpen.
De gemeenten lossen het maar op
In 2015 werd jeugdzorg bij de gemeenten neergelegd, daarvoor was dit de verantwoordelijkheid voor de Staat. Met deze verschuiving gingen ook bezuinigingen gepaard. Er kwamen wachtlijsten en er ontstond een tekort aan zorgprofessionals. Hulpverleners kwamen zelf in de problemen of er ontstonden hevige conflicten met cliënten. Deze wrijving in de zorg is nog lang niet ten einde.
In 2021 werd er gesproken over de ‘nullijn’ waarbij professionals in de jeugdzorg na wat draaien aan knoppen op precies hetzelfde punt zouden uitkomen. Werknemers in de zorg zijn overbelast, haken af en nieuwe aanwas is er nauwelijks. Dit is merkbaar aan de zorgverlening die ondanks inspanningen van veel professionals niet beter wordt van kwaliteit. Meer zorgbehoevenden, minder hulpverleners.
Heb je naar aanleiding van dit artikel vragen? Neem gerust contact met ons op.
